ಪಿ.ಆರ್.ವೆಂಕಟೇಶ್
ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಸೂರ್ಯ
ಕತ್ತಲು ಕೊರೆವುದಷ್ಟೆ ಕಾಯಕವಲ್ಲ
ಬಿಸಿಲಕೋಲಂಚಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಿಚ್ಚಿ
ಬದುಕು ನವಿಲಿಗೆ ಚುಚ್ಚಿ
ಕುಣಿಸುತ್ತಾನೆ
ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಗೆ.
ಬಯಲ ಬಂಧವ ಬಿಡಿಸಿ
ನೆಲದಗಲ ಚಾಟಿ ಚಿಮ್ಮುವ ಕಾವು
ಹಸಿದ ಪ್ರೀತಿಗೆ
ಎದುರು ಗುಡ್ಡದ ಕಲ್ಲುಕೇಕೆಯ ನಡುವೆ ಹೊಯುತ್ತದೆ
ತಂಪುಮಳೆ
ಚಿಗುರ ಹಸಿರಿನ ಜಾಲಿಮೇಲೆಲ್ಲ
ಮುಳ್ಳು ಮರೆಸುವ ಹೂ
ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಗೆ.
ಇದು ಹೀಗೆ
ಅಂದರೆ ಹಾಗೆ
ನಿರಂತರ
ನೆಲದ ಕಣ್ಣೀರು ಬೆಟ್ಟವೇರಿದ ಹಾಗೆ
ಮತ್ತೆ ಹೆಪ್ಪಾದ ಮೋಡ
ಮುಡಿಗಂಟಿದ
ಹನಿಹನಿಗಳೆದೆಯಲ್ಲೂ
ಹಠಾತ್ತನೆಯ ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲು.
ಬಸಿರು ಕುಸುಮಿಸವ ವೇದನೆಯ ಮಂದನಗೆ
ಉಕ್ಕೇರುವ ಮಳೆ ಕುಣಿತ
ಸಮುದ್ರದ ಲಂಗರಿನಲಿ
ದೋಣಿ ಬಂಧ
ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಗೆ.
ಈ ಪ್ರೀತಿಯಲಿ
ಎಲ್ಲವೂ ಪುಟಿದೇಳುತ್ತವೆ
ಯಾತನೆಯ ಕುರೂವೊಡೆದ ಕೀವಿನಂತೆ
ಕನಸ ಬುಗ್ಗೆಗಳು ಜಿಗಿಯುತ್ತವೆ
ಅಕ್ಕನ ಬಯಲ ತೋಟಕೆ
ಕಾಮವಿಲ್ಲದೆ ಬೆಸೆದ
ಬೃಂಗದ ಬೆನ್ನೇರಿದಂತೆ.
ತೃಷೆಯಿಲ್ಲದ ಹಸಿವೊ
ಹದವರಿತ ವಿರಹವೊ
ಮದ ಮರೆತ ಮತ್ತೊ
ಮತ್ತೆ ಒಡೆಯುತ್ತವೆ ಒಂದಾಗುತ್ತವೆ
ಕೂತು ಮತ್ತೆದ್ದು ಹಾರುತ್ತವೆ
ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ
ನನ್ನ ಕಾವ್ಯದಂತೆ
ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಗೆ.
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು