ಸೌಮ್ಯ ದಯಾನಂದ
ಕಮಟು ವಾಸನೆ
ಯಾವುದೋ
ನೆನಪನ್ನು ತರುತ್ತಿದೆ..!
ಅಳುವಿನದೋ
ನಗುವಿನದೋ
ಯಾಮಾರಿದ ಪ್ರೀತಿಯದ್ದೋ..?
ಉರಿದು ಹೋದ
ಕನಸಿನದ್ದೋ..?
ಅದೋ…
ಹೊಗೆಯೂ ಅಣಕಿಸಿದೆ
ಕ್ಷಣಕ್ಕೊಂದು ರೂಪ
ಅಳು-ನಗು-ಕಲ್ಪನೆ..
ಉರಿದುಳಿದ
ಬೂದಿಯೂ
ರಂಗು ತುಂಬಿದೆ
ಮುಟ್ಟಿದ ಕೈಗಳಿಗೂ
ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದೆ..!
ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ
ಏಕಾಂತಕ್ಕೂ
ನವಿಲುಗರಿಯ ಹೊದಿಕೆ
ಬೆಳಗಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ
ನಿಶೆಯ ನಿದಿರೆ..!
ಮುಂಜಾನೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ
ಸಲ್ಲಾಪ..!
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು