ಸತ್ಯಬೋಧ ಜೋಶಿ

ಬೃಂಗದೂರಿಗೆ  ನನ್ನ ಮಸುಕು ರಂಗನೇ ತೋರಿ
ಕರೆದು ತಾರೆಯಾ ಗೆಳತಿ ಹೊತ್ತು ಮೀರುತಿದೆ
ಬಾಡಿ ಮರಳುವ ಮುನ್ನ ತಿರುಳುಗಟ್ಟುವ ಆಸೆ
ಕಹಿಯೇ ಇತ್ತರು ಅದುವೂ ಶಿವನಭಾಷೆ

ಕಂದನಾಡುವ ನುಡಿಯ ಮುತ್ತನಾಗಿಸೊ ತೊದಲು
ಸೊಲ್ಲನಿಂಚರವೆನಿಸೋ ಇಹವು ನಾನು
ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆ ಅಳಿದು ಮೀರಿ ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲ
ಇಂಪ ನೀಡುವ ಅಪಸ್ವರವು ನಾನು

ಏಳುತೇಳುತ ಕೆಡವಿ ನಡಿಗೆ ರೂಪಿಸೊ ಕಸುವು
ಮೊಳಕೆ ಪಸೆಯನು ಅಳೆವ ಅವನಿ ನಾನು
ಪಾಶಪೂಸಿಯೂ ಮೊರೆವ ರೋದನವ ಅಡಗಿಟ್ಟು
ಪನ್ನತಿಕೆಯನು ಬೆಳೆಸೋ ಸೃಷ್ಟಿ ನಾನು

ಆನಂದ, ಮಕರಂದದ ಮೇರುಗಿರಿಗಳ ಅಡಿಯ
ನಡಿಗೆ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕಾಡೋ ಭವವು ನಾನು
ಹಸಿಕಂಪಿನನುಭವವ ಮತ್ತಷ್ಟು ನಿಜಗೊಳಿಸಿ
ಮಾಯಮುಕುತಿಯ ಬೆಸೆಯೊ ಅನುಭಾವ ನಾನು

ಕರೆದು ತರುವೆಯಾ ಗೆಳತಿ!!!