ಮಲ್ಲಮ್ಮ ಯಾಟಗಲ್
ಮುಂಗಾರಿ ಮಳೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಬೀಜವೆಲ್ಲ
ಕಮರಿಹೋಗದೆ ಪುಟಿದೆದ್ದು
ಮುಖ ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದರೆ
ಅವ್ವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಗುರುವ ಕನಸಿಗೆ ವಸಂತಕಾಲ
ಹಿಂಗಾರಿನ ಮಂಜಿಗೆ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದ
ಬಿಳಿ ಮುತ್ತಿನ ರೆಕ್ಕೆಗಳು
ಗರಿಬಿಚ್ಚಿ ಕುಣಿಯುವಾಗ
ಅವ್ವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಗುರುವ ಕನಸಿಗೆ ವಸಂತಕಾಲ..!
ಮಸಿ ಬಳಿದ ತತ್ತಿಯನು
ಗೂಡಿನೊಳಗಿಟ್ಟು ಮರಿಗಾಗಿ
ದೀಪ ತೋರಿಸುವಾಗ
ಅವ್ವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಗುರುವ ಕನಸಿಗೆ ವಸಂತಕಾಲ..!
ಮಿಣುಕುವ ಮಿಂಚು ಮಾಯವಾಗಿ
ರೆಕ್ಕೆಯ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತ ಮುಗಿಲಿನ
ಹಾದಿಗುಂಟ ಕೋಳಿ ಹಾರಿದಾಗ
ಅವ್ವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಗುರುವ ಕನಸಿಗೆ ವಸಂತಕಾಲ..!
ಅವ್ವನೆಂದರೆ ನೆಲದೊಳಗಿರು ಕರಗದ ನಿಧಿ
ದಣಿವರಿಯದೆ ಹರಿಯುವ ಪಯೋನಿಧಿ
ಬೇಡಿಬಂದ ಜೀವಕ್ಕೆ ಕೊಡುವುದೆಂದರೆ
ಅವ್ವನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಗುರುವ ಕನಸಿಗೆ ವಸಂತಕಾಲ..!
ಅವ್ವನೆಂದರೆ ನನ್ನೊಳಗಿರುವ
ಅಂತರಾತ್ಮದ ಪ್ರಜ್ನೆ
ಸುಂದರ ಕವನ.