ಅಕ್ಷತಾ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ
ಮಾತೆಲ್ಲ ಕತ್ತಲರಮನೆಯಲಿ ಬೆಳಕು ಹುಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
ಕೂಡಿಡುತ್ತಾ ಬಂದ ಸಿಟ್ಟು ಗಂಟಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
ಒಲವೆಂದರೆ ತನ್ನ ತಾನು ಅರಿಯುವುದು ಬೆರೆಯುವುದು ನಿನ್ನೊಳಗೊಂದಾಗುವುದು
ಎಂದೆಲ್ಲ ಉಸುರಿ ಖುಷಿಯಲಿ ಜೀವ ಒಂದಾದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನೆದೆ ಒಳಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಕೆಂಡವನು ಹುಟ್ಟಿಸುವೆ
ಆರಿಸಲು ಕಡಲ ನೀರು ಕಡ ತಂದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
ನಾ ನಿನಗೆ ದೀಪವಲ್ಲ ಬೆಳಗಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ ತೊರೆದುಬಿಡು ಆರಲಿ ಎಂದೆ
ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಪೈರಿನ ಸುತ್ತ ಕನಸು ಬಿತ್ತಿದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
ನಿನ್ನ ಮೋಡಿಗೆ ಒಳಗಾದ ಆತ್ಮವಿದು ಬಿಕ್ಕುತಿದೆ ಒಣ ಹುಲ್ಲಾಗಿ ಹಗುರ ಹಾರಿ
ಅಕ್ಷತ ಮುಗಿಯದ ನಿಂದೆನೆಗೆ ತೂರಿ ಲೋಕ ತೊರೆದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತಂತಿದೆ
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು