ಮಹಮದ್ ರಫೀಕ್ 

ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನ ಆಹ್ವಾನದ ಮೇರೆಗೆ ಅವರ ಹಬ್ಬದ ಸಲುವಾಗಿ ತಮಿಳಿನಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.

69 ಜಾತಿ ಸೇರಿ ಬದುಕುವ ಒಂದು ಊರು, ಅಲ್ಲಿ ಮೇಲು ಕೀಳಿಲ್ಲ ಗುಡಿಸಲುಗಳೇ ಅವರ ಸೂರು.

ಊರಿನೊಳಗೆ ವಾಹನಗಳ ಪ್ರವೇಶ ನಿಷೇದ , ಮಾಂಸ , ಮಧ್ಯಪಾನ ನಿಷೇದ , ಸುಳ್ಳು , ಮೋಸ, ವ್ಯಭಿಚಾರ ಮಾಡುವುಹಾಗಿಲ್ಲ.

ಅತೀ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಇನ್ನು ಅನೇಕ ಪದ್ಧತಿಗಳು .

ಹೊರಗಿನ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ಊರಿನೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದೆ ಆದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೂ ಇದೆ ನಿಯಮ.

ಅಲ್ಲಿ ದೇಶದ ವಿಭಿನ್ನ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ ಬರುವ ಆ ಸಮುದಾಯದ ಜನ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರಿ ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಮಾನವರೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ .

ಬಿಳಿ ಪಂಚೆ , ಬಿಳಿ ಶರ್ಟು ಮತ್ತು ಬಿಳಿ ಪೇಟ ಇದು ಅಲ್ಲಿನ ನಿಯಮ ..

ಅಗತ್ಯವಾದ ಮಾತುಗಳು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮೌನವೇ ಹೆಚ್ಚು.

ಮರುಳಿನಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ .

ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕಸುಬು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬದುಕುವ ದಿನಗೂಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ ಲಂಡನಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ ಒಂದೇ ಗೌರವ .

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಮಾತಿನಲ್ಲೂ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ತಾಳ್ಮೆ .

ಎಲ್ಲರದು ನಗುಮುಖ ಅಪರಿಚಿತನನ್ನು ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯನೆಬಂತೆ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ವಿಧಾನ.

ಆ ಪ್ರದೇಶದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಬೇವಿನ ಮರ , ಅರಳೀ ಮರ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ನಡೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನವಿಲುಗಳು ..!

ಇದು ತಿರುಚಿಯಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಊರು ..!
ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಂತನೊಬ್ಬನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಇವರೆಲ್ಲ ..

ಮುಂಬೈ ಇಂದ ಹಿಡಿದು ಕೇರಳದ ಹಳ್ಳಿಯವರೆಗೂ ವಿವಿಧ ಭಾಗದಿಂದ ಬಂದಂತಹ ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಕರು ಕಂಡರು .

ವೇದ, ಕುರಾನ್ , ಗೀತೆ, ಬೈಬಲ್ ನ ಚರ್ಚೆಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯ .

ಊರಿನ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಣೆಯ ಚರ್ಚೆಗಳೇ ..!!

ಆ ಸಮುದಾಯದ ಗೆಳಯ ಸಾಲೈ ಅಂಕೇಶನ ಆಹ್ವಾನದ ಮೇರೆಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಆ ಅದ್ಭುತವನೆಲ್ಲ ಸವಿದು ಬಂದೆ ..!!
ಬ್ರಹ್ಮೋದಯ ಮೆಇವಾಜ್ಹಿ ಸಾಲೈ ಆಂಡವರಿನ್ ತಿರುವಾದಿಗಲೆ ಶರಣಂ

ನನ್ನ ಭಾರತ ಈ ರೀತಿ ಒಂದಾಗಿ ಕೂಡಿ ಬಾಳಿದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆಂದ ..!!!

~ ಹಗಲುಗನಸುಗಾರ