ಉಮಾ ಮುಕುಂದ್
ನೀನಿಲ್ಲದೆ ನನಗೆ ಬದುಕೆಲ್ಲಿದೆ
ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಇದ್ದೇನೆ ಇನ್ನೂ..
ಉಣ್ಣುತ್ತೇನೆ, ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ
ಬೆಳಗಾಗುತ್ತಿದೆ, ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತಿದೆ
ಮತ್ತೆ ಬೆಳಗು, ಹಕ್ಕಿ ಕೂಗು.
ಹಿಸ್ ಹಾರ್ಟ್ ಹ್ಯಾಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ಟ್ಡ್..
ನೈಟ್ ಡ್ಯೂಟಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಅಂದದ್ದು ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದಾಕ್ಷಣ
ಗಂಟಲೊಣಗಿ ಕುಸಿಯುತ್ತಲೇ ಏನಿದು ಅಸಂಬದ್ಧ
ಎಂದು ಅರಚಿದ್ದ ನಾನಿಂದು ನಿನ್ನ ಸಾವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ಒಟ್ಟಿಗೇ ಉಂಡು ಮಾತಾಡಿ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ,
ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದ ಸರಿರಾತ್ರಿ
ಕೆಟ್ಟ ಕನಸಾಗಿ ಧಡಕ್ಕನೆ ಎಚ್ಚರಾದಾಗ
ಶಾಂತವಾಗಿ ನಿದ್ರಿಸುವ ನಿನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ
ಕೆನ್ನೆಯೂರಿ ನಿನ್ನೆದೆ ಬಡಿತದ ಧಕ್ ಧಕ್
ಸದ್ದಿನ ಜೋಗುಳದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ
ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದ ನಾನಿಂದು
ಕೇವಲ ಅರ್ಧವಾಗಿದ್ದೇನೆ
ಇನ್ನರ್ಧಕ್ಕಾಗಿ ಕೈಚಾಚಿ ತಡುವುತ್ತಿರುವಂತೆಯೇ
ಓಡುತ್ತಿರುವ ಕಾಲದ ಕ್ರೂರತೆಗೆ ಬೆಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ.
ಸಾವಿನ ಸುದ್ಧಿ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದ
ಆ ಕರಾಳ ರಾತ್ರಿಯಿಂದ
ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಾಣದ ಕೇಳಿರದ
ರುಚಿಯೊಂದು ನನ್ನ ನಾಲಗೆಗೆ
ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಿದೆ
ಎಷ್ಟು ತಿಕ್ಕಿ ತೊಳೆದರೂ ನೀಗಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ
ಆ ರುಚಿಗೆ “ಸಾವಿನ ರುಚಿ” ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು