– ಎನ್.ರವಿಕುಮಾರ್ ಟೆಲೆಕ್ಸ್
**
ಸೀಮೆಯಿಲ್ಲದ ಶೂರ
ಅಂಗೈ ನೋಡಿ ಕಾರ್ಣಿಕ ನುಡಿದ
ಪ್ರೇಮವೋ .. ಮಾಯೆಯೋ…
ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ
ಅಂಗೈ ಮುಂಗೈಗಳ ತಡಕಾಡುತ್ತಾ
ನೆತ್ತಿಯ ನೇವರಿಸಿ
ಮೂಗುಬಟ್ಟಿಗೆ ಕಣ್ಣ ಹರಳ ತೊಡಿಸಿದ ಬೆಳಕಿರಲೆಂದು
ತವಕಿಸುವ ತುಟಿಗಳ ತಂತು ಮೀಟಿ
ನಾನು -ನೀನೆಂಬ ಬಟ್ಟೆಕಳಚಿ
ಮತ್ತಿಗೆಳೆದ ಮನ್ಮಥನೆ ಇರಬೇಕು ಅವನು
ಕಸಿವಿಸಿಯ ಮಾತೆಲ್ಲಿ
ಕೊರಳ ನುಣುಪಿಗೆ ಮಣಿಹಾರದಂತೆ ಸರಿದಾಡಿ
ಎದೆಯ ಕಣಿವೆಗಳಿಗೆ ಇಳಿದು
ಉಸಿರ ಬಸಿದು ಬೆಸುಗೆ ಉಯ್ದು ಮಿಸುಕಾಡಲೂ ಬಿಡದೆ ಧ್ಯಾನಕ್ಕಿಳಿದ ಮಹಾಸಂತನಂತೆ
ಪ್ರೇಮವೆಂದರೆ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ;
ಅಂಗ ಅಂಗಾಂಗಕ್ಕೂ ಡಮರುಗವ ನುಡಿಸಿದ
ನಡುವ ಹದ ಬಯಲಿನಲಿ ನವಿರ ಕಾವ್ಯ ಉಸುರಿ
ಒಕ್ಕುಳ ಬಳ್ಳಿ ಚಿಗುರುವಂತೆ
ನವಿಲ ಗರಿಯ ಕಾಣಿಸಿದ
ಬೆರಳುಗಳು ಸರಿದಾಡುವ
ತೊಡೆಗಳು ತೊನೆದಾಡುವ ಆಟಕೆ ಆಟ ಮಾಟಗಾರನ ಮಾತು ಬೆರೆತಿತ್ತು
ಕತ್ತಲಿದ್ದರೂ ಬೆಳಕಿತ್ತು
ಒಳಗೂ ಹೊರಗೂ
ಯಾರು ಯಾರಿಗಾದೆವೋ
ಲೋಕ ಮರೆತು
ಅಂಗ -ಸಂಗ ಪೀಠದ ಮೇಲೆ
ಲಿಂಗವಾದ ಜಂಗಮ
ಉಣಿಸಿದ ತಣಿಸಿದ
ಮಿಥುನ ಮೊರೆದು
ಕುಣಿದು ಮಾಯವಾದ ಮಾಯಕಾರನ ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಕಂಡೀರಾ?
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು