ಎಚ್ ಕೆ ಶರತ್
ಎಂದೋ ಅಡ್ಡಾಡಿದ
ಕಾಲೇಜು ಕ್ಯಾಂಪಸ್ಸಿನ
ನೀಲಗಿರಿ ತೋಪಿನ ತುಂಬ
ಮರದ ನೆಂಟಸ್ತನಕ್ಕೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ
ತರಗೆಲೆಗಳು
ತೆರೆದ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನ
ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ
ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟೊಬ್ಬಳು ಹಡೆದ
ಮುದ್ದಾದ ಮಗುವಿನ
ಚಿತ್ರಗಳು
ನಡೆದ ರಸ್ತೆಯ
ನಡುವಿನಲ್ಲಿ
ತೂತು ಬಿದ್ದ ವಿರಹದ ಬಲೂನು
ವಿಸರ್ಜಿಸಿ ಹೋದ
ಪ್ರೀತಿಯ ಬಿಸಿ ಉಸಿರು
ಉಕ್ಕುತ್ತಿರುವ
ಬಿಯರಿನ ನೊರೆಯ ಎದೆಯಲ್ಲಿ
ಅವಳ ಮುನಿಸಿನ ತೀವ್ರತೆ
ನಾಲಿಗೆಗೆ ವಗರೆಂದರೆ
ಅದೆಂಥದೋ ಆರ್ದತೆ
ಲೌಡು ಸ್ಪೀಕರಿನ ಒಡಲಿಂದ
ಬಂಡೆದ್ದು ಬರುತ್ತಿರುವ
ರಾಗಗಳ ಮೈ ಮೇಲೆ
ತರಚಿದ
ಗಾಯಗಳು
ಕಾಲೇಜು ಕ್ಯಾಂಪಸ್ಸು
ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆ
ರಸ್ತೆಯ ನಡು
ಬಿಯರಿನ ನೊರೆ
ಲೌಡು ಸ್ಪೀಕರಿನ ಒಡಲು
ಯಾರದೋ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿವೆ
ಅಥವಾ
ತಮ್ಮದೇ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಳೆದುಕೊಂಡು ಕುಣಿಸುತ್ತಿವೆ
tumba chennaagide..
very nice saar..
Very nice sharat.keep it up.
Good one
nice poem
Ha..ha…eegashte kaalegu daati hora bandiddaare..! chenaagide kavana !
arthagarbitha kavite…
nange thumba eshtavaythu…
ಕತೆಯೊಳಗಳ ಉಪಕತೆಗಳಂತಾ ಕಟ್ಟುವಿಕೆ.ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯೂ ಕಾವ್ಯವಾಗಬಲ್ಲುದು.ಕಾಣಬೇಕಷ್ಟೆ..