ಕಾವ್ಯ ಎಸ್

ಅವ್ವ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಬೇಯುತಿಹಳು
ತನ್ನ ಗಂಟಲೇ ಹೊಗೆ ಕೊಳವೆಯಾಗಿಸಿ
ತನ್ನವರಿಗಾಗಿ ಉಸಿರಾಗಿ ಊದಿ ಊದಿ
ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಧಗ ಧಗನೇ ಹತ್ತಿಸಿರುವಳು
ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಕನಸುಗಳನು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ
ಬೇಯಿಸಿ, ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಪೇರಿಹಳು
ಅಗ್ನಿಯೊಂದಿಗಿನ ಈಜಿ ಮೀಯುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ
ನನ್ನವ್ವ ಬೆಂಕಿಗೂ ಕಿಡಿಯಾಗಿಹಳು
ಕೆಂಡವ ತನ್ನ ಬೆಂದ ಚರ್ಮಕೆ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡು

ತನ್ನೊಳಗೆ ಉರಿದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬೆಳಕಿನ ಕಿಡಿಗಳನ್ನು
ತನ್ನ ಸೆರಗೊಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ತಾನು ಸುಡುವ
ರೊಟ್ಟಿಗೆ ಭವಿಷ್ಯದ ತಾಳೆ ಹಾಕುತಿಹಳು
ಮೂಗು-ಮೂಗುತಿಯರು ಹೊಗೆ ಗೂಡಿನ
ಒಡೆಯ-ಒಡತಿಯರಾದರೂ
ಪ್ರೇಮ ನಂದಿಲ್ಲ ಅವಳಲ್ಲಿ
ನಂದುವುದೂ ಇಲ್ಲ, ಅವ್ವನ ಮಿಡಿತ
ತನ್ನವರ ಭಾವವಷ್ಟೆ!
ಅವ್ವನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಬೂದಿಯಂತೆ ಶಾಂತತೆಯ
ಕೆದಕುತಿಹಳು ಮತ್ತೆ ಅದರಲ್ಲೆ ಬೆಂಕಿ
ಮಾಡಿ ಮನೆ-ಮನವ ಹಚ್ಚಿ
ಅವ್ವನ ಬೆಳಕಿನ ಅನಂತತೆ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಹೀಗೆ
ಜಗದ-ಜನಮನಗಳಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಿ ಹರಡುವಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿ.