ಮಂಜುಳಾ ಹುಲಿಕುಂಟೆ

ಬದುಕು ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿತ್ತು
ಬಾಗಿಲಾಚೆಯಷ್ಟೇ ಬೆಳಕಿತ್ತು
ಅವಳು ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಯ ಕತ್ತಲ ಹುಡುಕಿ ಅಳುತ್ತಾ ಕೂರುವ ಹುಡುಗಿ
 
ನೋವಿಷ್ಟೇ, ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣಾಗಬಾರದು
ಎದೆಯ ಏರಿಳಿತಗಳೂ ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಕಾಣಬಾರದು
ಬೇಟೆಕಣ್ಣುಗಳು ಭೋಗಿಸಿ ಬೀಗುವುದಕ್ಕೆ ಬೆಚ್ಚುವ ಹುಡುಗಿ
ನೋವಿತ್ತು ಒಡಲೊಳಗೆ
ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಕಿಚ್ಚು ಅವಳನ್ನೇ ಸುಟ್ಟಿ ಸುಖಿಸುತ್ತಿತ್ತು

ಅರೆ ಹಾಡುತ್ತಾಳವಳು
ಯಾರಿಗೂ ಕೇಳಬಾರದೆಂದೇ
ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಸಂಬಂಧಗಳ
ಕಿತ್ತು ಹೊರಬರಲಾಗದೇ ಅಲ್ಲೇ ಕೊರಗುತ್ತಾಳೆ
ಬಾಳ ಚೆಂದದ ಹುಡುಗಿ
ಬಿಡುತ್ತಾರೆಯೇ ಹಸಿ ಮಾಂಸಕ್ಕೆ ಹಪಹಪಿಸುವ ಹದ್ದುಗಳು
 
ನೋವಿಷ್ಟೇ ಹೆಣ್ಣಾಗಬಾರದಿತ್ತು
ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಅಕ್ಕ-ತಮ್ಮಂದಿರ ಮಡಿವಂತಿಕೆಗೆ
ಇವಳು ಜೀವಂತ ಮಣ್ಣಾಗಿದ್ದಳು
ಬದುಕಿತ್ತು ಬರೀ ಬೆದರಿಕೆಗೆಂದಷ್ಟೇ
ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಸ್ಮಿತೆಗಳ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಾಳೆ
ಅವಳು ಹೇಳುವುದಿಷ್ಟೇ
ನಾನೆಂದೂ ಕಥೆಯಾಗಬಾರದು
ನಾನೂ ಹೆಣ್ಣು ..
ಕೈ ನಡುಗುವಾಗ ಲೇಖನಿ ಹಿಡಿದು ನಡೆದವಳು
ಅವಳ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಡಲು
ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೂ
ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ ಅವಳ ಕರಾಳ ಬದುಕು ನನ್ನ ಕಾಡುತ್ತದೆ
ನೋವಿಷ್ಟೇ ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣಾಗಬಾರದು.