ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣ 

ನಾದವಿರದ ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ
ಹೊಸ ಉನ್ಮಾದವನೇ ತಂದವನು ನೀನು…
ನಿನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿನ ತಾನ ನಾನು..

ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಮೈ ಮುರಿದರೂ..
ಮೈಯ ತಿರುವುಗಳಲಿ ಮಧುರ ಗುನುಗು…
ಕಿವಿಯಾನಿಸು ದೊರೆಯೇ…ಕೇಳಬಹುದು ನಿನಗೂ ..

 

 

 

 

 

ಈ ಹೃದಯ ಮಧುಪಾತ್ರೆಯೇ ಹೌದಾದರೆ ..
ಅದೀಗ ತುಂಬಿದೆ.
ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರವೇ ತವಕಿಸುತ್ತಿರುವ
ಈ ನಿಷ್ಕಳಂಕ ಮದಿರೆಗಾಗಿ
ನಿನ್ನ ದಾಹವನು ಮೀಸಲಿಡು ಗೆಳೆಯ.

 

ಹುಡುಗ ಒಳ್ಳೆಯವನು…
ಎಲ್ಲಿಂದ ಕರೆದೊಯ್ದನೋ
ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲೇ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ …
ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ..
ಇನ್ನೂ ಬಹಳಷ್ಟು ನಡೆಯಬೇಕಿದೆ..
ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ
ಅವನ ವಿರಹದ ಭಾರವನೂ
ಹೊರಬೇಕಿದೆ…

 

 

 

 

 

 

ದೊರೆ,
ನೀ ಜೊತೆಗಿರದ ಈ ಸಂಜೆ..

ಹೋಳಿಯಾಡಿದ ಅಂಗಳದಲಿ..
ಬಣ್ಣ ಮೆತ್ತಿದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ..
ಸುಖದ ಗುರುತುಗಳಂತೆ ಕಂಡವು..

 

 

 

 

 

ನಿನ್ನದೇ ಬಣ್ಣ..ತೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ದೊರೆಯೇ…
ಹೊಸತಾಗಿ ಮತ್ತೇನು ಉಡಲಿ…
ಕಣ್ಣಿನೊಳಗೆ ಇಳಿದ ಬಣ್ಣ…
ಮಣ್ಣ ಕಂಪಿನಲಿ ಇಣುಕಿದೆ…
ಒಡಲ ಒಳಹೊರಗೆ..ಹೂಬಳ್ಳಿ..ಹಬ್ಬಿ..
ಕನಸುಗಳ ತಬ್ಬಿದೆ..

 

 

 

 

 

ಭೂಮಿಯ ಬಯಕೆಗೆ ಒಲಿಯದ ಮುಗಿಲು …
ಸಂಜೆಯ ಕೊನೆಗಂಟಿದ ಕತ್ತಲಿನ ನೆರಳು…
ಕಡೆವರೆಗೂ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಉಸಿರ ಹಂಗಿನಲಿ ಉಳಿವ ಕೊಳಲು…
ನಿನ್ನಡೆಗೆ ಚಾಚಿಕೊಂಡೂ
ಮುಟ್ಟಲಾರದೆ ಉಳಿದಿರುವ ಈ ನತದೃಷ್ಟ ಬೆರಳು…
ಬಿಡಿ ಚಿತ್ರಗಳಂತೆ ಕಂಡರೂ…
ದೊರೆಯೇ…
ಇಲ್ಲಿ ತೂಗುತಿರುವ ವಿರಹದ ಬಣ್ಣ ಒಂದೇ.