ಶಮ ನಂದಿಬೆಟ್ಟ 

ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಹುಚ್ಚು ಮಳೆ
ಸುರಿದಾಗಲೂ ಅದೇ ನೆನಪು

ನಾ ಮುಡಿಪಿನ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಲು
ಹೊರಟಿದ್ದನ್ನ ಇಣುಕಿ
ಕಂಡ ನೀನು ಕಳ್ಳನಂತೆ
ಹೊರಬಿದ್ದಿದ್ದು
ಬೇಕಂತಲೇ ಛತ್ರಿ ಮರೆತು

ಬಂದವನಂತೆ ನಟಿಸಿದ್ದು
ಋತುಮಾನವೂ ನಿನ್ನ
ಪರ ವಹಿಸಿ ಧೋ ಎಂದು
ಮಳೆ ಸುರಿಸಿದ್ದು
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸಣ್ಣ ಹೂವಿನ
ನನ್ನ ಪುಟಾಣಿ ಛತ್ರಿಯೊಳಗೆ
ಆತುಕೊಂಡು ನಡೆದಿದ್ದು

ಇನ್ನೇನು ಹತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ
ಇಡುವುದರೊಳಗೆ ಪಾದ
ಊರಿದ ಕಡೆಯೆಲ್ಲ ಕಡುಗೆಂಪು
ನಿನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲೇ ಹೆಣ್ಣಾದ
ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಾನು
ಸಾರ್ಥಕತೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದೆದ್ದ
ಪುಟ್ಟ ಹೆಂಗಸಾಗಿದ್ದೆ

“ಮಗುವಾಗತ್ತೇನೇ” ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧ
ಭಯದ ಮಾತಿಗೆ ಉತ್ತರ
ಕೊಡಲಾಗದೇ ತಬ್ಬಿದ ಬಿಸುಪು
ಎದೆಯ ಶಿಖರಗಳ ತಪ್ಪಲಲ್ಲಿ
ಈಗಲೂ ಜೋಪಾನವಾಗಿದೆ

ಹೊಸ ಹೆಣ್ಣು ನಾನು
ಗಮನವೆಲ್ಲ ಸುತ್ತ
ಗಿಲಿಗಿಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಚೆಂದದ
ಹುಡುಗರ ಮೆಲಷ್ಟೇ
ಅಹಂಕಾರ ಬಂತೆಂದು
ದೂರಿ ದೂಡಿದಾಗಲೂ
ನಿನ್ನದು ಬೆಟ್ಟದಂಥ ಮೌನ
ಬುದ್ಧಿ ಬಂದಾಗ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ
ಕಂಡಿದ್ದು ಮರುಭೂಮಿ

ಯಾವುದೋ ದೇಶದಲ್ಲಿ
ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುತ್ತ
ಕ್ಯಾಮರಾ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು
ಸುಂದರಿಯರ ಹಿಂದೆ
ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆಂಬ ಸುದ್ದಿ
ಯಾಕೋ ಎದೆಗೆ ಗುದ್ದಿ
ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ…

ಅವತ್ತಿನ ಕೆಂಪೀಗ
ಹರಳುಗಟ್ಟಿ ಪೊರೆ ಕಳಚಿ
ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧತೆಯ ಕುಸುರಿ
ಮಾಡಿದ ಮುತ್ತು ನನ್ನ
ಗರ್ಭದ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳಗೆ
ಪಡಿ ಮೂಡಬೇಕು
ಸಿಗರಟೇಟು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು
ತುಟಿಯನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸುವ
ಕೆಲಸ ನನಗಿರಲಿ ಬರುವೆಯಾ ?