ಆಶಾ ಜಗದೀಶ್

ಅಲ್ಲಿ ಆ ಕಿಟಕಿಯಲಿ
ನಿನ್ನ ಮಧುರ ಅಧರಗಳು ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತವೆ
ಹೇಗೆ ದ್ವೇಶಿಸಲಿ ಅದನು
ಕಟಕಿಯಾಡುವ ನೆನಪುಗಳು.ನಿನ್ನುಸಿರಿನ ಶೃತಿ
ಎದೆಬಡಿತದ ತಾಳ
ಪ್ರೇಮ ಗೀತೆಯ ಶೋಕವಾಗಿ
ಶೋಕಗೀತೆಯ ಪ್ರೇಮವಾಗಿ
ಲಯಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ  ಅನಾಹತ ನಾದವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಎಲ್ಲ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನೂ ಕಬಳಿಸಿದ ಕಪ್ಪು
ಕ್ಷುದ್ರ ಶಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ
ಬೆಳಕಿನ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆವ ಹಸ್ತಕ್ಕೆ
ಮಾತು ಕಲಿಸಬೇಕಿದೆ
ಉಬ್ಬಿರುವ ಗಂಟಲೊಳಗಿನದ್ದಕ್ಕೆ
ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯಾಗಬೇಕು.

ಮೋಡ ಕವಿದ ಬಾನಿನ
ಬೆಳ್ಳಿ ಗೆರೆಯಂತೆ
ಡಾಂಬಾರುಗತ್ತಲೆಯ ಕರಿ ಬಾನಿನ
ತಾರೆಗಳಂತೆ
ಕಾಣುತ್ತಿದೆ
ಎಲ್ಲ ದಾರಿಯೂ ಮುಚ್ಚಿದಾಗ ತೆರೆದುಕೊಂಡ
ಕಾಲು ಹಾದಿಯಂತೆ.

ಮುಚ್ಚಿದ ಬಾಗಿಲ ಮನೆಯ
ಕಿಟಕಿ ತೆರೆದಿದೆ
ನೀನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವಾದರೂ
ಕೈಗೆ ಕೈ ಬೆಸೆಯುವ ಹೊಂಬಾಳೆಯ
ಎಸಳಿನಂತಾ ಹಸ್ತ ಚಾಚಿ ನನ್ನೆಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದೆ.

ತಿಳಿಯಿತು
ಇದೋ
ಬಂದೆ
ಸೆರೆ ಬಿಡಿಸಲು
ಗೊತ್ತು.

ನೀನಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು
ಹೊರಹಾಕಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನೊಳಗೇ ನೀ
ಬಂಧಿಯಾಗಿರುವೆ
ಎಂದು.