ಕಳಚಿಡುವುದಕ್ಕೆ ವೇಷವಲ್ಲ
ವಾಸುದೇವ ನಾಡಿಗ್
ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ
ಪ್ರತಿ ಅಂಕಕ್ಕೊಮ್ಮೆ
ನೇಪಥ್ಯಕೆ ತೆರಳಿ
ಮುಖ ಬದಲಾಯಿಸಿ
ಗೆರೆಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ
ಸರಿಪಡಿಸಿ ನೆರಿಗೆಗಳನ್ನು
ಮತ್ತೆ ಮರಳಿ
ಉರುಹೊಡೆದ ಮಾತುಗಳನೆಲ್ಲಾ
ಬುಳಕ್ಕನೆ ವಾಂತಿಮಾಡಿಕೊಂಡಂತಲ್ಲ
ಬದುಕು.
ಯಾರೋ ಬರೆದಿಟ್ಟ ಕತೆಗೆ
ಕಡೆದಿಟ್ಟ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ
ತುಂಬಿ ಮಾತುಗಳ
ಇರುಕಿ ಭಾವಗಳ
ತಾನೇ ಆನಾಗುವ
ಆನೇ ತಾನಾಗುವ
ತಂತಿಯ ಮೀಟುವ ಪರಿ
ಕೊಡುವ ದೃಶ್ಯಕೆ
ಸತತ ತಾಲೀಮು
ಗಾಯಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸವರಿ
ಮುಲಾಮ
ಗಾಯಗಳಿದ್ದರೂ ನಗುವ
ಕಾಯ ಕಾಯಕ
ಅಳಲಿನ ಸಾಗರವ ಮೆಟ್ಟಿ
ನಕ್ಕು
ನಗೆಯ ಕಡಲ ಅದುಮಿಟ್ಟು
ಅತ್ತು
ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಪಾತ್ರಕೆ
ಪಾತ್ರವಾಗಿ
ವೇಷವಕಳಚಿಡಲು
ಹೊರಟೆ
ಕಿತ್ತುಬಂದ ಚರ್ಮ
ರಕ್ತದ ತೊರೆ
ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದದ್ದು
ಧರಿಸಿದ್ದು ವೇಷವಲ್ಲ ಅದೇ ಬದುಕು
ಬದುಕು ಸಾಗುವ ಹಾದಿಯಲಿ ಅಪರಿಮಿತ ಮಜಲುಗಳು ,ಸಿಕ್ಕುಗಳು ಎದುರು ತಾಕುತ್ತವೆ.ಜೀವನದ ಅಂದರೆ ಸುಮ್ಮನಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾಡಿಗ್ ಸರ್ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ
ವಾಗಿ ಕವಿತೆಯ ಮುಖೇನ ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ
.ಕವಿತೆ ಚನ್ನಾಗಿದೆ
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ಒಳ್ಳೆಯ ಕವಿತೆ..
ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ
very nice poem…
ಸರಳ. ಆದರೂ ಸುಂದರ
ಪದ್ಯ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
thanks frnds, thanks ranganath
My god!!! Last lines!! ಸರ್,ಕವಿತೆಯ ಶಕ್ತತೆಯೆದುರು ಸೋತೆ! ಎಂಥಾ ಮಾರ್ಮಿಕ ಕವಿತೆ!
ಇಷ್ಟವಾಯಿತು ಸರ್