ವಸಂತ ಬನ್ನಾಡಿ
೧
ಗಾಳಿ ಕೊರಳನು ತಬ್ಬಿದೆ
ಕಡಲಿನ ಮೊರೆತ ಸನಿಹದಲೇ ಇದೆ
ಮಳೆಕಳೆದು ಬಿಸಿಲು ರಾಚುತ್ತಿದೆ
ಕಳಚಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿವೆ
ಮಹಾನ್ ನಗರಗಳು
ಹೊಳೆಹೊಳೆವ
ಕೃತಕ ಬೆಳಕುಗಳ ಗೊಂಚಲಗಳು
೨
ನಾನು ಹಿಗ್ಗಿದ ನನ್ನ ಚರಿತ್ರೆಯ
ಕುಬ್ಜತನವ ಕಂಡರಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕಂಡಿದ್ದಷ್ಟೇ
ಜಗತ್ತು ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದವನು
ನನ್ನ ಸುಖವನಷ್ಟೇ
ಹಾಸಿ ಹೊದ್ದವನು
ನನ್ನ ಕುಣಿತ ಮಣಿತಗಳಲ್ಲಿಯಷ್ಟೇ
ಪರಮ ಲಾಸ್ಯ ಕಂಡವನು
೩
ಕಳಚಿಡಬೇಕೀಗ
ವಸ್ತ್ರವಿಲಾಸಗಳನು
ಅಂಟಿದ ಬಣ್ಣ ಬಡಿವಾರಗಳನು
ಕಿಕ್ಕಿರಿದು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿವೆ
ಒಣಮಾತುಗಳು
ನೆಮ್ಮದಿಯ ನೂರು ಸೂತ್ರಗಳು
ಅಡಗದು ದನಿಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕೇಳುವ
ಕಿವಿಗಳಿರುವ ತನಕವು
೪
ನಡೆದಷ್ಟೂ ಹಾದಿ ಇದೆ
ದುಗುಡದ ಕೋಟೆ ಇದೆ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿದೆ,
ಎಳೆ ಬೆಳಕು ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿರುವ
ಕಪ್ಪು ಮಣ್ಣಿನ ಮೇಲೆ
ಜೋಲಿ ತಪ್ಪದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ
ಮಗುವಿನ ಹಾಲು ಹೆಜ್ಜೆಗಳು
0 ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು