ಸರೋಜಿನಿ ಪಡಸಲಗಿ
ದಟ್ಟ ಕಾನನದೊಡಲ ಸೀಳಿ
ಹೊರಟ ಒಂಟಿ ದಾರಿಯ
ಮೂಕ ಪಯಣಿಗ ಈ
ಮೌನ ರಾಗದ ಕವಿತೆ
ಎದೆ ತುಂಬ ಮಣ ಭಾರ
ತಲೆ ತುಂಬ ಸರಕಿನ ಸಂತೆ
ಕಣ್ತುಂಬ ಗವ್ವೆನ್ನೊ ಕಡುಕತ್ತಲು
ನರ ನರವೂ ಸೆಳೆದು ಸೋತು
ಚೇತನವೇ ಉಡುಗಿ ಹೋದ
ಮೂಕ ಪಯಣಿಗ ಈ
ಮೌನರಾಗದ ಕವಿತೆ
ತಂಪೆರೆದ ಹಸಿರು ಸೊರಗಿ
ಮನ ತಣಿಸಿದ ಝರಿ ಬತ್ತಿ
ಆಸರೆಯ ನೆಳಲು ಕರಗಿ
ಬರೀ ಬಿಸಿಲು ಬೆಂಗಾಡು
ದಾರಿ ಗಾಣದ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿದ
ಮೂಕ ಪಯಣಿಗ ಈ
ಮೌನ ರಾಗದ ಕವಿತೆ
ರಪ್ಪೆಂದು ಬೀಸಿ ಹೊಡೆದ
ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳ ಬಿರುಗಾಳಿ
ತತ್ತರಿಸಿ ಥರಥರಿಸಿ
ಉಸಿರ ತಂತಿಲೊಂದು ಸೀಳು
ಧ್ವನಿ ಅಡಗಿ ಹೂತು ಹೋದ
ಮೂಕ ಪಯಣಿಗ ಈ
ಮೌನ ರಾಗದ ಕವಿತೆ
ನೆಲ ಅದುರೆ ಧರೆಗೊರಗಿ
ನಿಸ್ಸಾರ ನಾದ ಹೊಮ್ಮಿಸಿ
ಒಸರೀತು ಮತ್ತೆ ಸೆಲೆ ಎನುತ
ಒಣಗಣ್ಣು ತೇಲಿಸುತ
ಕಾಯುತಿಹ ಒಬ್ಬಂಟಿ ದಾರಿಗ
ಮೂಕ ಪಯಣಿಗ ಈ
ಮೌನ ರಾಗದ ಕವಿತೆ.
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಮೇಡಂ.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಅವಧಿ.