ಪ್ರಕಾಶ್ ಅಬ್ಬೂರು

—–

ನನ್ನವ್ವ… ನನ್ನಪ್ಪನ ಮನದೊಡತಿ ಆಗಿದ್ದಳಾ !
ಹೋಗಲಿ, ಮನೆಯೊಡತಿ?

ಸೊಸೆಯಂದಿರು
ಬರುವವರೆಗೆ ಆಕೆಗೆ
ಅತ್ತೆ ಹೇಳಿದ್ದೇ ಮಾತು !

ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದು ಮಗು, ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿತ್ತು !

ಗಂಡನಿಂದ ವಿರಾಮ !

ಸರಿ, ಸೊಸೆಯಂದಿರು ಬಂದರು ,
ಈಗ ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮ.

ನಿಮಗೇನು ಕಡಿಮೆ, ಒಂದೆಡೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರಾಗದೆ!

ತಾನೊಂದು ದಿನ ಅತ್ತೆಯಾಗುತ್ತೇನೆ , ಆಳಬಹುದು ಐವರು ಸೊಸೆಯಂದಿರನ್ನು .

ಇದ್ದೀತು ಅವಳ ಕನಸು !

ಸೊಸೆಯಾಗಿ ಆಳಿಸಿಕೊಂಡವಳಿಗೆ ಅತ್ತೆಯಾಗಿ ಆಳುವ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ !

ಆದರೇನಂತೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತಲ್ಲ, ವಿರಾಮದ ಭಾಗ್ಯ .

ಮಾತಿಗೆ ಮೊದಲು ಕಾಳಜಿಯ ಮಾತು.
ನಿಮಗ್ಯಾಕಿವೆಲ್ಲಾ , ಏನು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ನಿಮಗೆ,

ಹೌದು!
ಏನು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು
ನಿನಗೆ,
ಕೇಳಲು ನಾವಿದ್ದೇವೆ.
ಹೇಳಲು ನೀನಿಲ್ಲ ,

ಒಂದು ‘ತಪ್ಪಡ್’ ,

ನಡೆದಿದೆ ಚರ್ಚೆ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ,
ನಿನಗೆ ಬಿದ್ದ ಏಟುಗಳ
ಲೆಕ್ಕವಿಟ್ಟವರಾರು.

ನಿನಗೇನಾಗಿತ್ತು ಕಡಿಮೆ!! ನಮಗಾರಿಗೂ
ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ

ಹೌದು,
ನಿನಗೇನಾಗಿತ್ತು ಕಡಿಮೆ !!