ಶತಮಾನಗಳ ದಾಹ
ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಗಿರೀಶ್
ಮಣ್ಣಿನ ಬೋಗುಣಿಗೆ
ತಿದ್ದಿದ ಮೂಗು
ತುಟಿ ಕಟಿ
ಉಬ್ಬು ತಗ್ಗಿಗ್ಗು
ರಕ್ತ ಮಾಂಸ
ಓಹೋ ಹೆಣ್ಣು ಫಲವತ್ತಿನ ಹಣ್ಣು
‘ಇವು ನನ್ನವು ಗಂಡಸಿನ ಸ್ವತ್ತು’ ಕೂಗಿದಿರಿ
ಗೂನಾಗಿಸಿ ನಿಮ್ಮನ್ನೇ ಉರಿಸೆಳೆಯ ಬಟ್ಟಲೊಳಗೆ ಕಾರಿಕೊಂಡಿರಿ
ನಾನು ಕಲ್ಲಾದೆನು ಕೆನ್ನೀರು ಬಸಿದುಕೊಂಡು
ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳಿಲ್ಲ
ಹೂವಿಲ್ಲ ಕಾಯಿಲ್ಲ
ಬೆನ್ನೆಲುಬಿಗಂಟಿದ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆ
ದಿಟದ ಹೊಟ್ಟೆ ಇದೆ ಕಿರಿಚಿದೆನು
ಕಿರುನಾಲಿಗೆಯೊಳಗೆ ಇಂಗಿದ ಧ್ವನಿ ನಿಮಗೆಂದೂ
ತಲುಪಲಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಹಸಿಮಾಂಸ ಇಡಿಯಾಗಿ
ಬಗೆದು ತಿಂದಿರಿ
ನಿಮಗೋ ಮುಗಿಯದ ಹಸಿವು
ಹಿಂದೆ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ
ನಾನು ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದೆ
ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಣಿಗಳಂತೆ
ಇಂದು ನಿನ್ನ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ
ರಕ್ತ ಕಾರುವ ಮಾರಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ
ಒಪ್ಪಿಸು ಬಲಿ
ನನಗೂ ಶತ ಶತಮಾನಗಳಿಂದಲೂ ತೀರದು ದಾಹ
ಅಬ್ಬಾ..!
ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿಕೋಳ್ಳಬೇಕು…ಹಾಗಿದೆ ಕವಿತೆ…