ಆದಿತ್ಯ ಪ್ರಸಾದ್
ಪುರಾತನ ಮನೆಯದು
ಎತ್ತರೆತ್ತರಕ್ಕೂ ಏರಿ
ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹರಡಿತ್ತು
ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ
ಬಿಲಕೊರೆದು ಸಂದಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ
ಇಲಿಗೊಮ್ಮೆ ಏನಾಯಿತೇನೊ
ಚೂರುಚೂರೇ ಬಿಲ ವಿಸ್ತರಿಸ ತೊಡಗಿತು
ಮನೆಗದು ಸುದ್ದಿಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ
ಚಿಕ್ಕದಾದ ತೂತು
ಅಳುವವರಾರದಕೆ ಕೂತು!
ಇಲಿಗೋ,
ಬಹಳ ಖುಷಿ!
ಮನೆಯ ಉದಾರತೆ
ನೆನೆನೆನೆಯುತ್ತಾ
ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಕೊರೆದು
ಕುಟುಂಬ ವಿಸ್ತರಣೆ ಶುರು ಹಚ್ಚಿತು…
ಮನೆಗದು ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯವೇನಲ್ಲ.
ಸಮಯ ಕಳೆಯಿತು
ನಾಲ್ಕಿದ್ದ ಇಲಿ, ನಲವತ್ತಾಯಿತು
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾಡಿ, ಹರಟಿಕೊಂಡು
ಕೊರೆದದ್ದೋ ಕೊರೆದದ್ದು
ಹಲವು ವಂಸತಗಳ ಕಳೆದು
ಗಾಳಿ ಮಳೆ ಬಿಸಿಲಿಗೆಲ್ಲಾ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ
ನಿಂತಿದ್ದ ಮನೆ
ಪುರಾತನ ಮನೆ!
ಗುಂಪುಗುಂಪಾದ ಇಲಿಗಳು
ಮೂಲೆಮೂಲೆಗೂ ಇಲಿಗಳು
ಲೂಟಿದವೆಷ್ಟು ದವಸ-ಧಾನ್ಯ!?
ಲೆಕ್ಕವಿಟ್ಟಾವರಾರು, ಮರುಗಿದವರಾರು…
ಮೊನ್ನೆಯಷ್ಟೇ ಮನೆ ನೋಡಿದವರೊಬ್ಬರು ಅಂದರಂತೆ
‘ಮಾಡು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕುಸಿದಿದೆ.
ತಳ ತುಸು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದರೂ
ಗೋಡೆಯ ದೀರ್ಘ ಬಿರುಕುಗಳು, ಕುಸಿತಗಳು
ಮನೆಯ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇ ಅಣಕಿಸುತ್ತಿದೆ’
ನವಿರಾದ ವ್ಯಂಗ್ಯ ತುಂಬಿದ ಕವಿತೆ