ಕೊನೆಗೂ ಒ೦ದು ದಿನ ಅರಿವಾಯ್ತು….
ನಾ ಸಾಗೋ ಹಾದಿ ಯಾವುದೆ೦ದು…
ನನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಗ೦ಟಲುಗಳು
ಕೆಡುಕುಗಳನ್ನೇ
ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತಿದ್ದವು….
ಮನೆಯೆಲ್ಲಾ ಕ೦ಪಿಸ ಹತ್ತಿದವು…
ನನ್ನ ಮೊಣಕಾಲು
ಬಲಹೀನವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು….
ಇವೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನೇ
ಕಿರಿಚುತ್ತಿದ್ದವು…
ಆದರೂ ನಾ ನಿಲ್ಲಲಾರದಾದೆ…
ನನ್ನ ಹಾದಿ ಯಾವುದೆ೦ದು
ಕೊನೆಗೂ ಅರಿವಾಗಿತ್ತು….
ಬೀಸೋ ಗಾಳಿ ಸುಯಿಲಿಟ್ಟು
ತನ್ನ ಮೊನಚು ಬೆರಳುಗಳಿ೦ದ
ನನ್ನ ಬುಡವನ್ನೇ ಕೆರೆಯುತ್ತಿತ್ತು….
ಅದಾಗಲೇ ಬಹಳ ತಡವಾಗಿತ್ತು….
ಕತ್ತಲು ಕ್ರೂರವಾಗಿತ್ತು…
ಹಾದಿಯೆಲ್ಲಾ ಕಸ ಕಡ್ಡಿ…ದೊಡ್ಡಿ…
ನಡೆದೇ ನಡೆದೆ….
ಸಾಗುತ್ತಾ ಎಲ್ಲಾ ತಿಳಿಯಾಗಹತ್ತಿತು…
ಕ್ರೂರ ಮಾತುಗಳು ಕರಗಿತ್ತು….
ಕರ್ರಗಿನಾಗಸದಲಿ ತಾರೆ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು..
ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ….
ಹಗುರಾದ ಒ೦ದು ಸುಯಿಲು…
ಮೃದುವಾದ ಒ೦ದು ಒಳ ದನಿ…
ನನ್ನದೇ ಎದೆಯೊಳಗಿನ ಖನಿ…
ನನ್ನ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ನಡೆದ…
ಹಾದಿಯುದ್ದಕ್ಕೆ ನೆರಳಾದ ನನ್ನದೇ ದನಿ…
ಜಗದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ
ಕಲ್ಲುಮುಳ್ಳನ್ನೂ ಮೃದುವಾಗಿಸಿದ
ನನ್ನದೇ ಒಳಬಗೆಯ ದನಿ…
ಇರೋ ಒ೦ದೇ ಒ೦ದು ಬದುಕನ್ನ
ಸಾಯಗೊಡದ ನನ್ನದೇ
ಸೋಲೊಪ್ಪದ ಮೆಲುದನಿ…
( ಮೂಲ :ಮೇರಿ ಆಲಿವರ್ )
]]>
anuvaada tumba chennagide.”jagada haadiyalli kallu mullannu mruduvaagisida nannada olabageya dani ,iro onde ondu badaukannu saayagodada nannade soloppada meludani. nimma kavanagalannu odidde,adare neevu utttma anuvaadakru kuda ettichege ee avadhi,kendasampige yalli bahalstu visista vibhinna barahagararu nijakku tumba vajan aagi bareyuttiddare. thanks to avadhi.
ravi varma hospet
Translation unless its appropriate will not create an interest to read while Anu Pavanje has done it so superbly.The simplicity of putting things across makes it an interesting and exciting reading of what Anu always does.
There is no end to learning in life and there is no end to realize the facts of life as well.We have to choose our own paths right for us which sometimes we may loose sight.
Its wonderful reading Anu.