ಶಿವಕುಮಾರ್ ಮಾವಲಿ
ಎಲ್ಲ ಮರಗಳೂ ಮೊದಲು
ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸಸಿಗಳಂತೆಯೇ ಅಲ್ಲವೆ ?
ನಾನೂ ಸಣ್ಣವನಿದ್ದೆ ಆಗ …
ಈ ‘ಮರ’ದ ಸಸಿ ನೆಟ್ಟಾಗ
ಬೇಕಾದ್ದು ಕೊಡಿಸುತ್ತ ,ತಿನಿಸುತ್ತ
ಬೆಳೆಸಿದರು ನನ್ನ ಪೋಷಕರು
ಹಾಗೆಯೇ ನೀರೆರೆದು ಹದಮಾಡಿ
ನಾನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದು ಈ ಮರವನ್ನು
ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಮಾತಿಗೆ
‘ಊಹ್ಹೂಂ’ ಎನ್ನುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನು…
ಥೇಟ್ ನನ್ನಂತೆಯೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು
ಆ ಮರವೂ ನಾನು ಬಾಗಿಸಿದ ಕಡೆಗೆ ಬಾಗುತ್ತ
ಅದೊಂದು ದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಅಪ್ಪ ಕೆನ್ನೆಗೆ
ಹೊಡೆದಾಗ ನಾನು ಮೊದಲು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದ್ದು
ಆ ದಿನವೇ ಆ ಮರದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ
ನನ್ನ ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿಸಿ
ಮನಸೋ ಇಚ್ಛೆ ಹರವಿಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದು..
‘ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಾತು ಕೇಳ್ತಾರೆ ? ‘
ಬಂದವರ ಬಳಿಯೆಲ್ಲ ಅಪ್ಪ ದೂರುತ್ತಿದ್ದರೆ ,
ನಾನು ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನಿಂತು,
ಆಳೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ನನ್ನದೇ ತೆರನಾದ
ಆ ಮರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ನಸು ನಗುತ್ತೇನೆ ..
ಬೆಳೆಸಿದ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ
ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಕ್ಕು ಸಾಧಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ
ನೆಟ್ಟು ನೀರುಣಿಸಿದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ
ಆ ಮರ ನನ್ನದಾಗಲೂ ಇಲ್ಲ
Nice poem.