Open for Debate

ಟಿಪ್ಪು ಏಕೆ ವಿವಾದಾಸ್ಪದವಾಗುತ್ತಾನೆ ?

ನಾ ದಿವಾಕರ್ 

ಸಮಕಾಲೀನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು, ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಘಟನೆಗಳು ಅತಿಯಾದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಪಡೆಯುತ್ತವೆ. ಇಂದಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವಲ್ಲಿ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಚಿಮ್ಮುಹಲಗೆಯನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿದಾಗ, ಇತಿಹಾಸದ ವಿವಿಧ ಕಾಲಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿರಬಹುದಾದ ಹಲವು ಘಟನೆಗಳು ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂದರ್ಭದ ಘಟನೆಗಳೊಡನೆ ಮೇಳೈಸಿ, ವಾಸ್ತವಕೆ ದೂರವಾದ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೇ ನೀಡುತ್ತವೆ.

ಸಾಹಿತ್ಯಕವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಎಸ್ ಎಲ್ ಭೈರಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಆವರಣ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ವಿಕೃತಿಯ ಅನಾವರಣ ಮಾಡಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು. 1980ರ ದಶಕದ ಭಾರತದ ರಾಜಕಾರಣ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಅನೇಕ ವಿಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಇತಿಹಾಸವೇ ಪ್ರಬಲ ವೇದಿಕೆಯಾಗಿರುವುದೂ ಇದೇ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲೇ ಎನ್ನಬಹುದು. ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅನ್ಯ ಎಂಬ ಹಣೆಪಟ್ಟಿಯೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವ ಹಿಂದುತ್ವವಾದಿಗಳಿಗೆ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೀಯಾಳಿಸಲು ಅಥವಾ ಮತಾಂತರದ ನೆಪ ಒಡ್ಡಿ ಇಡೀ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ವಿಲನ್ ಮಾಡಲು ಭಾರತೀಯ ಇತಿಹಾಸದಿಂದ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಬಂಡವಾಳವಾಗುತ್ತಾರೆ. ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಔರಂಗಜೇಬ್ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣದ ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ್.

ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಿಹೋದ ಒಬ್ಬ ಸಾಮ್ರಾಟನನ್ನು ಒಂದು ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಧರ್ಮ ಅಥವಾ ಸಮುದಾಯದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿದಾಗ ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳನ್ನು, ಪರಿಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಆರೋಪಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ್ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದ ಮಹಾನ್ ವೀರನಂತೆ ಕಂಡುಬಂದರೂ, ಮತೀಯವಾದಿಗಳಿಗೆ ಅವ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಾಂಧನಾಗುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಟಿಪ್ಪು ನಡೆಸಿದ ಆಕ್ರಮಣಗಳು ಅನ್ಯಧರ್ಮ ದ್ವೇಷದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪರಾಮರ್ಶೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತದೆ.

 

ಟಿಪ್ಪು ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗಿರಬಹುದಾದ ವಿಪ್ಲವಕಾರಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರ, ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟಣದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ದೇವಾಲಯದ ರಕ್ಷಣೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಗೌಣವಾಗಿ ಮಲಬಾರ್  ನಲ್ಲಿ ಪಾಳೇಗಾರರ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಅಂತ್ಯಗೊಳಿಸಿ ಜನತೆಗೆ ಮುಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಉಂಟಾದ ಮತಾಂತರಗಳು ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸತ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಮಕಾಲೀನ ಸಮಾಜದ ವಕ್ರದೃಷ್ಟಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸ್ತುತತೆ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.

ಬಹುಷಃ ಅಯೋಧ್ಯೆ ಸಂಭವಿಸದೆ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲಿ , ಬಿಜೆಪಿ-ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಕೋಮುವಾದಿ ರಾಜಕಾರಣ ದೇಶವ್ಯಾಪಿಯಾಗದೆ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಟಿಪ್ಪು ಮತ್ತು ಔರಂಗಜೇಬರು ಭಾರತದ ಭೌದ್ಧಿಕ ಸಂಕಥನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ದೇಶದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಪರಿಭಾಷೆಯನ್ನು ಸೆಕ್ಯುಲರ್-ಕೋಮುವಾದದಚ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಬಂಧಿಸಿದ ನಂತರಲ್ಲಿ ಈ ಇಬ್ಬರು ಸಾಮ್ರಾಟರುಗಳನ್ನು ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಪರಿಧಿಯಿಂದ ಹೊರತಂದು ಸಮಕಾಲೀನ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೊಳಪಡಿಸಲಾಯಿತು.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಒಬ್ಬ ಸಾಮ್ರಾಟನಾಗಿ ಟಿಪ್ಪು ಅಥವಾ ಔರಂಗಜೇಬ ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ವಿಸ್ತರಣೆಗಾಗಿ ಕೈಗೊಂಡ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಕೋಮುವಾದಿ ರಾಜಕಾರಣದ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡುವ ಒಂದು ಪರಂಪರೆ ಬೆಳೆದುಬಂದಿದೆ. ಭಾರತ ಇಂದು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮತೀಯವಾದಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಈ ಸಾಮ್ರಾಟರನ್ನು ಮೂಲ ಕಾರಣಪುರುಷರಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲು ಮತೀಯವಾದಿ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಈ ಸಾಮ್ರಾಟರ ಸಂಭಾವ್ಯ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಪ್ರಮಾದಗಳನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮತೀಯವಾದಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಒಡ್ಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಟಿಪ್ಪು ಅಥವಾ ಔರಂಗಜೇಬ್ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಹಾಗು ಕ್ರೈಸ್ತರನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಮತಾಂತರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ದಾಖಲೆಗಳಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ಸಾಮ್ರಾಟನಾಗಿ ತನ್ನ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ, ತನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ವಿಸ್ತರಣೆಗಾಗಿ ಲಕ್ಷೊಪಲಕ್ಷ ಜನರ ಕೊಲೆ ಮಾಡಲು ಹೇಸದ ಯಾವುದೇ ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಮತಾಂತರ ಮಾಡುವುದು ಒಂದು ಅಪರಾಧ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಮೂಲ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಪ್ರಮಾದಗಳು ಅತಿಶಯವೆನಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಮೂಲ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವಾಗ ಇವು ಪ್ರಮಾದವೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಘೋರ ಅಪರಾಧ ಎನಿಸುತ್ತವೆ.

ಟಿಪ್ಪು ಕೇರಳದ ಮಲಬಾರ್, ಕರ್ನಾಟಕದ ಕೊಡಗು, ಮಂಗಳೂರು ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಕೆಲವು ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಮತಾಂತರ ಮಾಡಿದ್ದ, ಹಾಗಾಗಿ ಟಿಪ್ಪುವಿನ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ, ಕನರ್ಾಟಕದ ರಕ್ಷಣೆ, ಹಲವಾರು ಜನಪರ ಜನೋಪಯೋಗಿ ಕ್ರಮಗಳು ಹಾಗೂ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಕೊಡುಗೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಗೌಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಹಿಂದೂಗಳ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತವನ್ನು ಇಸ್ಲಾಂ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವತರ್ಿಸುವ ಹುನ್ನಾರ ಇದ್ದುದರಿಂದ, ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಎಷ್ಟೇ ವೀರೋಚಿತವಾಗಿ ಹೋರಾಡಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಮತ್ತು ಪರಿಕಲ್ಪಿತ ರಾಷ್ಟ್ರದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾಣ ತೆತ್ತರೂ ಟಿಪ್ಪುವನ್ನು ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಎನ್ನಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮತೀಯವಾದಿಗಳು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಕೋಚೆಯವರ ಕೃತಿಯ ಅಪ್ರತಿಮ ದೇಶಭಕ್ತ ಟಿಪ್ಪು ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೇ ಹಿಂದುತ್ವವಾದಿಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸುತ್ತದೆ. ಬ್ರಿಟೀಷ್ ವಸಾಹತುವಾಗಿದ್ದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆಂಗ್ಲರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದ ರಾಜರ ಸಂಖ್ಯೆಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆಂಗ್ಲರೊಡನೆ ಕೈಮಿಲಾಯಿಸಿ ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗಾಡಿದ ರಾಜರು ಇದ್ದಾರೆ. ಆಂಗ್ಲರನ್ನು ಮಣಿಸಲು ಫ್ರೆಂಚ್, ಡಚ್ಚರ ಸಹಾಯ ಪಡೆದ ರಾಜರಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಜನೋಪಯೋಗಿ ಆಳ್ವಿಕೆಯಿಂದ ಹೆಸರಾಂತರಾಗಿದ್ದು, ಬ್ರಿಟೀಷರೊಡನೆ ಯಾವುದೇ ವೈರತ್ವವಿಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡ ಮೈಸೂರು ಒಡೆಯರ್ ಅಂತಹ ರಾಜರಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿ ವೀರಮರಣವನ್ನಪ್ಪಿದ ದೇಶಭಕ್ತ ಪಾಳೆಯಗಾರರೂ ಇದ್ದಾರೆ.

ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದ ಅನೇಕ ರಾಜರುಗಳ ಮೂಲ ಧ್ಯೇಯ ಹಾಗು ಪ್ರಥಮ ಆದ್ಯತೆ ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ರಕ್ಷಣೆಯಾಗಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ವಿಮುಕ್ತಿಯಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ರಾಜರುಗಳು ಭಾರತೀಯ ಗಣರಾಜ್ಯದೊಡನೆ ವಿಲೀನವಾಗಲು ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಇಂದಿಗೂ ಸಹ ತಮ್ಮ ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ದರ್ಪ ಮತ್ತು ವೈಭವಗಳ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ನಂತರದ ಪೀಳಿಗೆಯ ರಾಜವಂಶಸ್ತರು ಪ್ರಜಾತಂತ್ರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದ್ದಾಗಲೂ ತಮ್ಮ ಗತವೈಭವ ಮರಳಿ ಪಡೆಯಲು ಆಸಕ್ತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರುವುದು ಇತಿಹಾಸದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಇತಿಹಾಸದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪರಿಭಾವಿಸುವ ಧೋರಣೆಯಲ್ಲಿ. ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಒಂದು ದೇಶ ಅಥವಾ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದ್ದ ಭಾರತವನ್ನು ಭೌಗೋಳಿಕಾಗಿ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ಆಳ್ವಿಕರು ಪಟ್ಟ ಶ್ರಮವನ್ನೇ ನೋಡಿದರೆ, ಟಿಪ್ಪುವಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಭರತಖಂಡವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ವಾದಿಸುವ ಮತೀಯವಾದಿಗಳಿಗೆ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಭಾರತವೊಂದೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಟಿಪ್ಪು ದೇಶಪ್ರೇಮಿಯೋ ದೇಶಭಕ್ತನೋ ಎನ್ನುವ ವಾದಸರಣಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಾಗುವ ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು, ಒಬ್ಬ ಸಾಮ್ರಾಟನಾಗಿ ಟಿಪ್ಪು ಕೈಗೊಂಡ ಜನಪರ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅನುಕರಣೀಯವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿದಲ್ಲಿ ಇತಿಹಾಸಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಟಿಪ್ಪು ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರೂ ಅದು ಒಬ್ಬ ಸಾಮ್ರಾಟನಾಗಿ ಕೈಗೊಂಡ ಕ್ರಮವಷ್ಟೇ ಆಗಿರಬಹುದು. ಅಥವಾ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಕಾಣಿಕೆಯೂ ಸಹ ತನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀಡಿರಬಹುದು.

ಈ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೇ ಆಧರಿಸಿ, ಟಿಪ್ಪುವನ್ನು ಒಬ್ಬ ಮುಸ್ಲಿಂ ಆದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಇಂದಿನ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದೊಡನೆ ಸಮೀಕರಿಸಿ, ಆತ ಮಾಡಿರಬಹುದಾದ ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಇಂದಿನ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದೊಡನೆ ಸಮೀಕರಿಸುವುದು ಅಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಕಾಲೀನ ಭಾರತದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ವಿಲನ್ ಮಾಡಲು ಟಿಪ್ಪು ಅಥವಾ ಔರಂಗಜೇಬನನ್ನು ಡೆವಿಲ್ ಆಗಿ ಪರಿಭಾವಿಸುವುದರಿಂದ ಇತಿಹಾಸಕ್ಕೇನೂ ಅಪಚಾರ ಎಸಗಿದಂತಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.